Δεν θα περάσει «αβρόχοις ποσί» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ούτε η εσωκομματική κοινοβουλευτική αντιπολίτευση που αναδείχτηκε μέσω της ερώτησης των 11 βουλευτών για τα «κόκκινα» δάνεια, ούτε η διαγραφή του Μάριου Σαλμά, με την οποία επιχείρησε να καταστείλει την «ανταρσία» των βουλευτών, αφού ο βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ήταν ένας εκ των 11 που υπέγραψαν την ερώτηση. Η συνέχεια θα είναι μακρά και εξόχως ενδιαφέρουσα!
Οι υπογράφοντες την ερώτηση για τα «κόκκινα» δάνεια με την παρέμβασή τους αναδεικνύουν επί της ουσίας την αδήριτη ανάγκη η Ν.Δ. να έρθει πιο κοντά στους πολίτες που έχουν ανάγκη στήριξης από το κράτος, να έρθει πιο κοντά στις παραδοσιακές ρίζες, αρχές και αξίες της, όπως περιγράφονται στην ιδρυτική διακήρυξη. Επέλεξαν το συγκεκριμένο θέμα των «κόκκινων» δανείων γιατί είναι μείζον κοινωνικό θέμα, αφορά τη λεγόμενη «λαϊκή κατοικία», καθώς, όπως λένε, η ψήφιση του πρόσφατου νόμου δεν έχει δώσει ανάσα στους δανειολήπτες, των οποίων η περιουσία παραμένει απροστάτευτη από τα funds, τους διαχειριστές (servicers) και τις ίδιες τις τράπεζες.
Επίσης οι βουλευτές που υπέγραψαν τη ερώτηση έχουν ακόμα δύο κοινά στοιχεία: δεν ψήφισαν τον νόμο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ενώ στη θυελλώδη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας αμέσως μετά τις ευρωεκλογές πολλοί εξ αυτών άσκησαν κριτική και σε υπουργούς και σε κυβερνητικές επιλογές, ενώ ήταν στη γραμμή «δεν θα είμαστε πλέον μουγκοί και τυφλοί». Εν ολίγοις, επιχειρούν να δώσουν «σάρκα και οστά» μέσα από την κοινοβουλευτική τους δράση στο κομμάτι εκείνο της Ν.Δ. που νιώθει και είναι απομονωμένο λόγω της κεντρώας στροφής του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αφήνει ανοχύρωτη τη δεξιά πτέρυγα του κόμματος, με αποτέλεσμα να αλώνεται και εκλογικά, όπως έγινε στις ευρωεκλογές, και δημοσκοπικά, από κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Ν.Δ., όπως είναι η Ελληνική Λύση, η ΝΙΚΗ και η Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου, η οποία αναδεικνύεται σε κόμμα υποδοχής δυσαρεστημένων στελεχών και ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος.
Θα έλεγε κανείς ότι αυτή η παρέμβαση των βουλευτών και όσες άλλες παρόμοιες ακολουθήσουν μπορεί να λειτουργήσουν ως ανάχωμα για να μην πάνε στα άλλα κόμματα της Δεξιάς οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι της Ν.Δ και ως εκ τούτου μπορεί να λειτουργεί ενισχυτικά στο κυβερνών κόμμα. Όμως φαίνεται ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν το βλέπει έτσι, γιατί θεωρεί ότι όσο συνεχίζεται η αμφισβήτηση της κυβερνητικής του πολιτικής από βουλευτές της Ν.Δ. τόσο αποδυναμώνεται ο ίδιος και από κυρίαρχος γίνεται όμηρος των διαφωνούντων, με ό,τι σημαίνει αυτό στη νομή της εσωκομματικής εξουσίας, εν όψει και μελλοντικών εξελίξεων και της δικής του τύχης! Γι’ αυτό με τη διαγραφή του πιο «αδύναμου κρίκου», του Μάριου Σαλμά («αδύναμος κρίκος» με την έννοια ότι εύκολα του καταλόγισαν «αντισυναδελφική συμπεριφορά», λόγω της κριτικής του στην υπουργό Πολιτισμού), έσπευσε να καταστείλει την «ανταρσία» στέλνοντας μήνυμα πυγμής, ότι δεν θα ανεχτεί διαφοροποιήσεις στην κυβερνητική πολιτική.
Τι κρύβει αυτή η στάση του; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει πιο μακριά, βλέπει ότι στις επόμενες εθνικές εκλογές -ακόμα κι αν κερδίσει- το πιθανότερο είναι να μην μπορέσει να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και να αναγκαστεί να συνεργαστεί. Οι σημερινές ενδείξεις και η παγίωση των ποσοστών της Ν.Δ. κοντά στο 28% των ευρωεκλογών συνηγορούν υπέρ αυτής της εκδοχής, καθώς για αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές απαιτείται ένα ποσοστό άνω του 37%. Χωρίς αυτοδυναμία, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης θα είναι ένας αδύναμος (υποψήφιος) πρωθυπουργός, αφού θα υποχρεωθεί να αναζητήσει συνέταιρο για να κυβερνήσει. Και ο συνέταιρος, είτε είναι από τα δεξιά του είτε είναι από τα αριστερά του, θα θέσει τους δικούς του όρους και δεν αποκλείεται σε αυτή την περίπτωση να του ζητηθεί να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως αν γιγαντωθεί έως τότε η εσωκομματική αντιπολίτευση, θα είναι αδύναμος και στο ίδιο του το κόμμα. Σε αυτή την περίπτωση εσωκομματικά θα αμφισβητηθεί έντονα, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να του ζητηθεί να «παραμερίσει» και από τη θέση του (υποψήφιου) πρωθυπουργού, ίσως και του προέδρου του κόμματος… με δάφνες και τιμές, αφού ήδη θα έχει κλείσει οκτώ χρόνια πρωθυπουργός. Αυτοί είναι οι φόβοι του Κυριάκου Μητσοτάκη και όσοι τον ξέρουν λένε ότι θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει μια τέτοια εξέλιξη!
Πώς την πάτησε ο Κυριάκος…
Τα χαρακτηριστικά μιας «πύρρειας επιτυχίας» έχει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η διαγραφή του Μάριου Σαλμά, αφού εκτός των άλλων αναταράξεων όλοι στρέφουν τώρα το βλέμμα τους στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ., που έχει αρχίσει πλέον (και αριθμητικά) να μικραίνει…
Αυτού του τύπου η επίδειξη πυγμής από τον πρωθυπουργό θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική μόνο εάν η κυβέρνηση ήταν στα πάνω της και ο ίδιος σίγουρος ότι δεν θα συνεχιστεί (όχι κατ’ ανάγκην βραχυπρόθεσμα) το ξήλωμα του πουλόβερ. Ήδη, όμως, είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι το «γαλάζιο» καζάνι βράζει για τα καλά.
Μετά τη χθεσινή διαγραφή η Ν.Δ. μένει στη Βουλή με 156 βουλευτές. Θεωρητικά διαθέτει την αναγκαία απόσταση ασφαλείας για τη διατήρηση της «δεδηλωμένης». Στην εφαρμοσμένη πολιτική, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, κι όλο αυτό μετατρέπεται σε μπούμερανγκ για τον κ. Μητσοτάκη. Το έως τώρα imperium δίνει τη θέση του στη μόνιμη ανασφάλεια.
Στο Μαξίμου θα τρέμουν από εδώ και πέρα κάθε πρωί μήπως τους σκάσει και νέα βόμβα, αφού αποτελεί κοινό μυστικό ότι η λίστα που έχουν συντάξει με τους «υπόπτους» έχει διψήφιο αριθμό. Κι όσοι τους ψάχνουν αποκλειστικά στους 11 που υπέγραψαν την ερώτηση για τα «κόκκινα» δάνεια κάνουν λάθος μεγάλο…
Θέμα ανατροπής της κυβέρνησης προφανώς δεν υφίσταται. Όμως, η παγίδα στην οποία έπεσε μέσα (μόνος του) ο Κυριάκος δεν είναι αυτή. Δεν χρειάζεται οι βουλευτές να άρουν την εμπιστοσύνη τους. Αρκεί να προχωρήσουν στην κατάθεση ερωτήσεων και σε αποκαλύψεις για αμαρτωλά πεπραγμένα και σκάνδαλα. Σταγόνα στον ωκεανό είναι όσα κατήγγειλε ο Σαλμάς…
Τι θα κάνει σε μια τέτοια περίπτωση, λοιπόν; Πόσους… αντέχει να διαγράψει ακόμη; Κι ο υφυπουργός Μυλωνάκης έχει τις δικές του σκοτούρες για να μπορεί να υψώνει τους τόνους και να κουνά το δάκτυλο. Υπάρχει, μάλιστα, και το ακόμη πιο τραγικό: «Φαντάζεστε να έρθει η στιγμή που το “151” για την κυβέρνηση στη Βουλή θα είναι ο… Αυγενάκης;», όπως σχολίαζε πικρόχολα παλιά «γαλάζια» καραβάνα.
Να, λοιπόν, γιατί στην πραγματικότητα ο κ. Μητσοτάκης αυτοπαγιδεύτηκε και εγκλωβίστηκε πλήρως…
Βεβαίως, υπάρχει ο αντίλογος για το ένστικτο αυτοσυντήρησης των βουλευτών. Όταν καταρρέει μια κυβέρνηση, ωστόσο, αυτό αποκτά διττό περιεχόμενο. Και ήδη υπολογίζονται σε πάνω από 30 όσοι έχουν την ανασφάλεια ότι με τη Ν.Δ. του Μητσοτάκη στο 25% δεν ξαναβλέπουν βουλευτικά έδρανα, σκεπτόμενοι από τώρα το μέλλον….
Μια σημαντική παράμετρος είναι επίσης ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορεί οσονούπω να τους εκβιάσει με τη λίστα. Το αργότερο στο τέλος της χρονιάς λήγει το 18μηνο και οι εκλογές -ακόμη κι αν διεξαχθούν την άνοιξη- θα γίνουν με σταυρό. Επομένως, οι βουλευτές δεν θα φοβούνται μήπως τους κόψει επειδή κάνουν αντάρτικο…
Αντιθέτως, όταν παραπαίει μια κυβέρνηση οι εκλογείς επιβραβεύουν στην κάλπη όσους «μίλησαν» εγκαίρως. Όχι τους Επιμηθείς…
Για κάποιους η υπεράσπιση της πατρίδας είναι πάρεργο
Στην Ελλάδα, όταν κάνεις ένα παιδί, το κράτος σε τιμωρεί. Όταν κάνεις και δεύτερο, έρχεται από δίπλα σου βλοσυρή η μητριά πατρίδα και σου λέει με μοχθηρία: «Δεν έβαλες μυαλό από το πρώτο λάθος. Τώρα θα το καταλάβεις καλά».
Μοιραία η χώρα βρίσκεται πλέον στα όρια της δημογραφικής κατάρρευσης, διότι αυτό που βιώνει υπερβαίνει το φάσμα μιας αντιμετωπίσιμης κρίσης.
Η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία, για να χρησιμοποιήσουμε δύο πρόχειρα παραδείγματα, δεν είναι απλά οι πιο φτωχές Περιφέρειες της Ευρώπης. Έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, χωρίς στρατηγικά σχέδια οικονομικής ανάπτυξης, μολονότι οι δυνατότητες δεν λείπουν, χωρίς χέρια και κυρίως χωρίς νέους που έχουν πάρει των ομματιών τους και παιδεύονται μακριά από τις πατρογονικές εστίες σε ξένες στράτες.
Δυο φορές ανέβηκε προεκλογικά ο Μητσοτάκης στην Καστοριά για να ζητήσει από τους ξεπεσμένους, που τον άκουγαν με το χαμόγελο αυτού που δεν καταλαβαίνει τίποτε, να αυξήσουν τα ποσοστά της Ν.Δ. στον «γαλάζιο» νομό, που παλεύει κάθε φορά για την πρωτιά με τη Λακωνία.
Κουβέντα για τη γούνα που έφερνε άλλοτε συνάλλαγμα όσο κι ο Πειραιάς και τις αγροτικές καλλιέργειες που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσες στην περιοχή, όπου μετά τις τρεις το μεσημέρι, όπως στα Γρεβενά, στην… απολιγνιτοποιημένη για χάρη της διαβόητης «πράσινης μετάβασης» Πτολεμαΐδα, στη Φλώρινα, δεν κυκλοφορεί ψυχή. Η Κοζάνη διασώζεται επειδή χάρη στον τοπικιστικό μεγαλοϊδεατισμό και την αδηφαγία της έχει συγκεντρώσει τα πάντα: από πανεπιστημιακά τμήματα μέχρι νοσοκομεία.
Όσο για την Ήπειρο, τι να πει κανείς. Καλά τα πανηγύρια του καλοκαιριού που προσπαθούν να δώσουν μια ζωντάνια, αλλά η ερήμωση είναι μη αναστρέψιμη στα χωριά. Ολόκληρη η περιοχή έχει μετατραπεί πλέον σε ένα βαρύ μπεράτι, που ακούγεται τις νύχτες και κλαίει τις ψυχές αυτών που πεθάναν και των ξενιτεμένων.
Ο δημογραφικός εκφυλισμός των Ελλήνων ακολουθεί τη γεωπολιτική συρρίκνωση του έθνους. Κανέναν στα αθηναϊκά ρετιρέ δεν απασχολεί η ορατή προοπτική να βρεθεί ο Ελληνισμός κυκλωμένος από υπέρτερους πληθυσμούς Τούρκων και Αλβανών. Το είπε με άλλα λόγια πρόσφατα ο Ερντογάν, για να δικαιολογήσει το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», αναφέροντας ότι το σφύζον δημογραφικό δυναμικό της Τουρκίας ασφυκτιά εντός των ορίων του σημερινού κράτους.
Η σοβαρότητα του προβλήματος, που συναρτάται άμεσα με την εθνική επιβίωση, όχι μόνο υποεκτιμάται, αλλά καμιά κυβέρνηση δεν κάνει κάτι για να αποδυναμωθούν οι παράγοντες που το επιδεινώνουν. Κάτι διχίλιαρα που ανακοίνωσε ο Μητσοτάκης είναι αναξιοπρεπή και δεν λύνουν τίποτε!
Τα αστικά κόμματα, όπως και η Αριστερά, η οποία κάτι περισσότερο προτείνει στο προνοιακό επίπεδο, δεν έχουν συγκροτημένη πολιτική για το δημογραφικό πρόβλημα. Μέχρι χθες ο κόσμος άκουγε τον μακαρίτη Πάγκαλο να δηλώνει πρόσχαρα στη Βουλή ότι το Δημογραφικό θα το λύσουν οι μετανάστες και τον Σημίτη να μας καθησυχάζει ότι χάρη στην «ευρωπαϊκή ενοποίηση» θα μας φυλάνε και τα σύνορα.
Η υπεράσπιση της πατρίδας για δαύτους είναι πάρεργο, μπροστά στις «αξίες» του παρασιτικού καταναλωτισμού που κατέστρεψαν τη χώρα.
