Με φόντο το ιστορικό σκηνικό της Κόκκινης Πλατείας στη Μόσχα, πραγματοποιήθηκε σήμερα η μεγαλειώδης στρατιωτική παρέλαση για την Ημέρα της Νίκης, τιμώντας την 80ή επέτειο από την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο — τον λεγόμενο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, όπως αποκαλείται στη Ρωσία. Παρουσία του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και υψηλόβαθμων αξιωματούχων αλλά και ηγετών από φιλικές προς το Κρεμλίνο χώρες, η εκδήλωση αποτέλεσε επίδειξη στρατιωτικής ισχύος και εθνικής υπερηφάνειας, με χιλιάδες στρατιώτες, τεθωρακισμένα οχήματα και σύγχρονα οπλικά συστήματα να παρελαύνουν ενώπιον της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ρωσίας. Μέσα σε ένα έντονα φορτισμένο πολιτικά και γεωστρατηγικά περιβάλλον, το μήνυμα της Μόσχας ήταν σαφές: η Ρωσία τιμά το παρελθόν, επιδεικνύει την ισχύ της και διεκδικεί ρόλο καθοριστικό στις παγκόσμιες εξελίξεις.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, πλαισιωμένος από ηγέτες κρατών που διατηρούν φιλικές ή στρατηγικές σχέσεις με το Κρεμλίνο, όπως η Λευκορωσία, η Κίνα, η Κούβα, η Βραζιλία, η Βενεζουέλα, το Καζακστάν και άλλες χώρες, ηγήθηκε της τελετής για την Ημέρα της Νίκης στην Κόκκινη Πλατεία, τιμώντας τα 80 χρόνια από τη νίκη της Σοβιετικής Ένωσης επί της ναζιστικής Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η παρουσία δεκάδων ξένων ηγετών —τουλάχιστον 29 σύμφωνα με ρωσικά κρατικά μέσα, με ξεχωριστή την παρουσία του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ— δίνει σαφές γεωπολιτικό στίγμα, καθώς η παρέλαση αποκτά χαρακτήρα όχι μόνο ιστορικής μνήμης αλλά και διεθνούς πολιτικού μηνύματος. Τα βλέμματα της Δύσης είναι στραμμένα στη Μόσχα, όχι μόνο για την επίδειξη στρατιωτικής ισχύος αλλά και για την καταγραφή εκείνων των ηγετών που επιλέγουν να στηρίξουν δια της παρουσίας τους τη Ρωσία, εν μέσω έντονων διεθνών αντιπαραθέσεων. Οι επιλογές αυτές καταγράφονται, με δυτικά επιτελεία να επισημαίνουν τους “παρόντες” στη Μόσχα ως πολιτική δήλωση —κάτι που δεν περνά απαρατήρητο στη διεθνή σκακιέρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει ηχηρά το παρών… διά της απουσίας στην εμβληματική στρατιωτική παρέλαση της Μόσχας για την Ημέρα της Νίκης. Μοναδική εξαίρεση, ο πρωθυπουργός της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο, που επέλεξε να τιμήσει την πρόσκληση του Κρεμλίνου, κόντρα στις πιέσεις και τις πολιτικές γραμμές που υπαγορεύονται από τις Βρυξέλλες. Παρών και ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς, σε μια κίνηση που ερμηνεύεται ως επιβεβαίωση των παραδοσιακών δεσμών Βελιγραδίου-Μόσχας. Αντίθετα, όλοι οι άλλοι ηγέτες της ΕΕ επέλεξαν για ακόμη μία χρονιά τον δρόμο της αποχής, επισημοποιώντας τον πολιτικό τους αποστασιοποιημένο ρόλο έναντι της Ρωσίας. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που δεν εκπροσωπήθηκαν ούτε τυπικά, ενισχύοντας το ψυχροπολεμικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί στις σχέσεις τους με τη Μόσχα. Η παρέλαση εξελίχθηκε έτσι όχι μόνο σε μνημόσυνο ιστορικής νίκης αλλά και σε καθρέφτη των σύγχρονων παγκόσμιων συσχετισμών.
Στρατιωτικές μονάδες και προσωπικό από συνολικά 13 χώρες παρέλασαν στην Κόκκινη Πλατεία, ενισχύοντας το διεθνές αποτύπωμα της εφετινής τελετής για την Ημέρα της Νίκης. Πλάι στον ρωσικό στρατό παρέλασαν στρατεύματα από το Αζερμπαϊτζάν, τη Λευκορωσία, την Κίνα, την Αίγυπτο, το Λάος, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, τη Μογγολία, τη Μιανμάρ, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Βιετνάμ. Η παρουσία τους σηματοδοτεί όχι μόνο την ιστορική συνάφεια ή τις παλαιές συμμαχίες, αλλά και τη σημερινή γεωπολιτική εγγύτητα με τη Ρωσία. Πρόκειται για χώρες που, είτε διατηρούν στρατηγικές σχέσεις με τη Μόσχα, είτε επιχειρούν να ισορροπήσουν σε έναν παγκόσμιο χάρτη όπου οι διαχωριστικές γραμμές γίνονται όλο και πιο έντονες. Η συμμετοχή τους στην παρέλαση στέλνει πολιτικά και διπλωματικά μηνύματα στήριξης, ενισχύοντας τη ρωσική αφήγηση περί πολυπολικότητας και παγκόσμιου αναπροσανατολισμού.
