«Αν καμία φορά με αδικήσουν και με κακομεταχεριστούν με βρισιές και αράβολες
πράξεις-εμένα και ό,τι αγαπώ, να το ξέρεις εσύ ότι είναι αδικία. Τόσο μεγάλη αδικία
και κακόψυχη πράξη όσο λιγώτερο είναι φανερή. Να το ξέρεις φίλε και ας μην το
φωνάξεις, δεν χρειάζεται. Η αλήθεια μισεί την υπεράσπισ稻
Δημήτρης Λιαντίνης -έζησα έρημος και ισχυρός-
Είναι πρόδηλο ότι η Νέα Τάξη πραγμάτων καιροφυλακτεί την άρδην και
ράγδην αλλοίωση της βιολογικής μας ταυτότητας δια της «οδούσι και όνυξι»
εγκαθίδρυση του φερόμενου, κοινωνιολογικώς επιβαλλομένου, πλην όμως
παντάπασιν αβάσιμον επιστημονικώς, τρίτου φίλου, εν άλλοις λόγοις, το
σύστημα πειράται, την, δια πυρός και σιδήρου, συνειδησιακή άλωσή μας, δια
του παροξυσμού της ομοφυλοφιλίας και των συναφών αισχρών παραφυάδων
της.
Η καινοφανής αυτή πρακτική συνιστά ανυπερθέτως μείζονα έκφανση του
νεοπαγούς ολοκληρωτισμού, σύστοιχο δομικό στοιχείο της προελαυνούσης
παγκοσμιοποιήσεως η οποία αντιμετωπίζει το ανθρώπινο πρόσωπο, ως ένα
άτομο, πλήρως αποκεκομμένο, από την οικογένεια, την κοινωνία, το έθνος,
τον πολιτισμό και εν γένει τις συλλογικές ταυτότητες τοιγαρούν, ώσπερ είρηται
ανωτέρω, ο προωθούμενος σχεδιασμός καθίσταται η πλήρης σύγχυση της
κοινωνίας, η παραχάραξη της αληθείας και η διαστρέβλωση της
ιδιοσυστασίας των, κατά τω θεώ, δύο φύλων, εκ των οποίων πηγάζει
ανέκαθεν, αρξαμένης της κοσμογονίας και τους πρωτοπλάστους, η έδρα του
παγκόσμιου πολιτισμού και της εξελίξεως της ανθρωπότητας, επί τω τέλει
όπως κυριαρχήσει το χάος.
Η αυτονόμηση της σεξουαλικής ταυτότητας του προσώπου ως την θεμελιώδη
συνιστώσα της προσωπικότητας του και εν ταυτώ, ως το καίριο κριτήριο
προσδιορισμού του εις το κοινωνικό γίγνεσθαι, αμαυρώνει και λοιδορεί τον
ανθρώπινο πρόσωπο, ακρωτηριάζοντας το μεγαλείο της ψοχο-πνευματικής
υπόστασης και δυναμικής ενός ανθρώπου, προσδίδοντας αδηρίτως
προτεραιότητα εις την σεξουαλική του ταυτότητα.
Η επιβολή της ομοφυλοφιλίας ως σύγχρονη αξία αποτελεί τον κολοφώνα της
Νέας εποχής διότι δια μέσου του σύγρονου αυτού σκοταδισμού επιχειρείται ευθέως η επί μάλλον και μάλλον πτώση, αλλοτρίωση και εξανδραποδισμός
του ανθρώπου προς τα αχαλίνωτα και ποταπά πάθη του.
Η πολιτική και κοινωνιολογική παγιωθείσα διάσταση της σεξουαλικής
ταυτότητα αποτελεί μέρος του πυρήνα της θρησκείας της πολιτικής
ορθότητας, το οποίο περιάπτεται τεχνηέντως του ψευδεπίγραφου μανδύου
του δικαιώματος.
Εις επίρρωση της κυκλωτερώς ολοκληρωτικής αυτής τακτικής, υπό το
ρητορικό πρόσχημα του προοδευτισμού και του ακατάληπτου
δικαιωματισμού, συνίσταται, εις την κατάδηλη ποινικοποίηση και και ευδήλως
ιταμή λογοκρισία οιουδήποτε αποτολμήσει να αρθρώσει επιστημονικό
αντίλογο περί των ομοφυλοφίλων και εν γένει περί της εισαγωγής των καινών
αυτών δαιμονίων και ηθών εις τους ρίζες και τον διακεκαυμένο πυρήνα της
Ελλαδικής κοινωνίας.
Ο περίπυστος κατά της καθεστηκυία τάξη, νόμος περί του ρατσισμού, δια των
προσφάτων τροποποιητικών προσθηκών, συνιστά ένα δήθεν θεσμικό
εχέγγυο, καταπολέμησης των διακρίσεων, με γνώμονα την σεξουαλική
ταυτότητα, ή άλλως τον προσανατολισμό του καθ’ εκάστου.
Τούτο το πλαίσιο ενισχύεται και από την κρατική πολιτική βούληση όπου οι
ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζονται ως τμήμα της θεσμικής ελίτ και
απολαμβάνουν ασυλίας περί των πάντων, ως εκ τούτου οι πράξεις και
παραλείψεις των περιάγονται εις το απυρόβλητο, εις τον αντίποδα δε, οσάκις
τις εξ ημών, αποπειραθεί, καλή τη προαιρέσει, να στηλιτεύσει μία
αξιοκατάκριτη στάση κάποιου προεβεβλημένου και σεσημασμένου
αρσενοκοίτη, το οιονεί σύγχρονο Σιδηρούν παραπέτασμα, ορθώνεται
συντεταγμένο και διαμαρτύρεται δια ρατσιστική, μισαλλόδοξη, φασιστική
συμπεριφορά, του γράφοντος.
Κατά συνέπεια το ίδιο το σύστημα έχει αποκρυσταλλώσει ούτως το θεσμικό
πλαίσιο αλλά και η ίδια η Πολιτεία ως θεραπαινίδα των ομοφυλοφίλων,
προάγει εσκεμμένα την πολιτική αυτή ατζέντα προς εξυπηρέτηση
μακροπρόθεσμών πολιτικών συμφερόντων, εξ αυτού του λόγου λοιπόν και τα
αντανακλαστικά της πολύφερνης «εκσυγχρονιστικής» Πολιτείας, μεροληπτούν
όταν πρόκειται δια την αυτοτελώς προσδιοριζόμενη κοινωνία με αποκλειστικό
γνώμονα αμιγώς τις σεξουαλικές επιλογές των μελών της.
Ο ως αν ευτελισμός καθίσταται διεθνιστικός καθότι η μήτρα, του ευήθους
τούτου μηδενιστικού πολιτισμού, η οποία πέμπει το επιτεταμένο κέλευσμα και
νεύμα εις την Ευρώπη εξικνούμενο, εν γένει προς την Δύση, καθώς και
αλλαχού, δεν είναι άλλη από τις Η.Π.Α.
Η λυσσώδης αυτή υποστήριξη της κοινότητας αυτής παγκοσμίως, δίκην
προοδευτισμό, μετά της ενεργούς και εκδήλου δράσεως όλων των
κυβερνήσεων, ανά την Ευρώπη, αλλά και των λοιπών κομμάτων, αποδεικνύει
το τέλος του πνευματικο΄πυ πολιτισμού και το γεγονός, ότι το καπιταλιστικό
σύστημα, δια να επιβιώσει, δημιουργεί μία στείρα πλασματική νέα τάξη
πραγμάτων, πέραν από τα παραδοσιακά στερεότυπα, επανακκινώντας δήθεν
τον κόσμο δια ενός αήθους καινοφανούς αξιακού συστήματος, της
ολιγοψηφίας του κεφαλαίου.
Ο νόμος ως προς τούτο συνιστά την αιχμή του δόρατος του συστήματος δια
μέσου του οποίου, επιβάλλονται στανικά και εξαναγκαστικά μέτρα άμεσης
συμμορφώσεως των αντιφρονούντων προς της άνω κουλτούρα.
Η φαιά και προσφυής προπαγάνδα των αργυρώνητων μέσων μαζικής
εξαπατήσεως, αποβλέπει αποκλειστικά εις την έμμεση, υποδόρια και
υποσυνείδητη εγχάραξη της στρεβλής αυτής νοοτροπίας προς την αγεληδόν
σκεπτόμενη μάζα της εξαρθρωμένης, υπό έποψιν κριτικής σκέψεως και
αντιστάσεων, κοινωνίας.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η κοινωνία σήπεται, η νεολαία συγχίζεται και
το όλον εποικοδόμημα κλυδωνίζεται εκ βάθρων, όντας ευεπίφορο προς την
ανερμάτιστη και οικτρά παραπληροφόρηση του εκάστοτε επίδοξου έμμισθου
ταγού, ο οποίος δρα ως μίσθαρνο όργανο των υπερ-εθνικών δομών εξουσίας.
Απορίας άξιον, καθίσταται ότι ουδόλως και ποσώς, επί τόσα έτη, όλοι οι ως
άνω μηχανισμοί, οι προβατόσχημοι αυτοί λυκοποιημένες οι οποίοι ακκίζονται
αυτόκλητοι συνήγοροι των ατομικών δικαιωμάτων και των κατατρεγμένων
πολιτών, από τον σεξουαλικό ρατσισμό, έχουν στέρξει παγκοσμίως ίνα
καταπολεμήσουν τις πραγματικές διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων με γνώμονα,
αφενός την κοινωνική τάξη και εξ ετέρου την υγεία.
Σήμερον, η κοινωνία μας βρίθει από μισαλλόδοξη συμπεριφορά επιλήψιμων
συμπολιτών προς ανθρώπους οι οποίοι προέρχονται από χαμηλά κοινωνικά
στρώματα, ή από λάθος υπολογισμό ή μιας σωρείας παραμέτρων, περιήλθαν
εις πτώχευση στερούμενοι και τα χρειώδη προς την επιβίωση, όπως ένα
γλίσχρο εισόδημα επιβιώσεως καθώς και ένα μικρό κατάλυμα προς διαμονή,
υπήρξε κάποια μέριμνα από όλους τους επαναστάτες αυτούς άνευ αιτίας , ή
τους εκ του ασφαλούς εξεγερμένους, οι οποίοι εκτελούν άνωθεν εντολές εις
βάρος τη κοινωνίας, ένθα, υπό το περικάλυμμα μίας βαρύγδουπης
συνθηματολογικής ρητορικής, απλώς φληναφηματολογούν, εις βάρος της
κοινής λογικής.
Υπήρξε θεσμικό πλαίσιο εν τοις πράγμασι, ελευθέρας και ουσιαστικής
βουλήσεως προασπίσεως των ανθρώπων αυτών, ή παραπληρωματικώς η
σκέψη να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, οι οποίες θα ήσαν ικανές και
πρόσφορες, προς αρωγή των ανθρώπων αυτών, τόσο στοιχειωδώς
οικονομική αλλά και συναισθηματική, όλως τουναντίον και εις τον αντίποδα δε,
καθυβρίζονται, εξοστρακίζονται από το κοινωνικό γίγνεσθαι, φέροντας το
στίγμα του κοινωνικός αποκλεισμένου, του πένητα και κείνται ανερμάτιστοι
όντες, ένθεν κακείθεν, εκόντες άκοντες.
Άρα λοιπόν ιδού ο μέγιστος ρατσισμός, η απόλυτη υποτίμηση, και η παγίωση
μία κοινωνίας με στεγανά με μη ισότιμη μεταχείριση των πολιτών με βάση τον
πλούτο ή το εισόδημα, άρα δια ποια δημοκρατική κοινωνία ομιλούμε, ποιος
κράτος δήθεν δικαίου ευαγγελιζόμεθα ότε εισέτι και σήμερον, η Πολιτεία δια
της παραλείψεως γιγαντώνει και επιδεινώνει το πρόβλημα, τουλάχιστον
συμπεριφορικά, ως προς την βάναυσα ρατσιστική αντιμετώπιση των μη
πλουσίων.
Περαιτέρω η μισαλλοδοξία προς την φτώχεια περιορίζεται και με δεύτερο
ρατσιστικό κριτήριο αυτό είναι η εθνική καταγωγή, το Ελλαδικό λοιπόν κράτος
περιφρονεί τον πτωχό Έλληνα, διότι, εν αντιθέσει, τους αλλοδαπούς τους
επιδοτεί γηθοσύνως και τους στηρίζει ασμένως. από πάσης
απόψεως(υγειονομικώς, ως προς την στέγαση, την σίτιση, την μετακίνηση και
ούτω ακθ’ εξής).
Επιπροσθέτως ρατσισμός υφίσταται και εις βάρος των ανθρώπων με
προβλήματα υγείας, καθότι δεν υφίστανται υποδομές προς διευκόλυνσή τους
ούτως ώστε η ίδια η πόλη, εις την οποία διαμένουν και φορολογούνται να
καθίσταται ανυπερθέτως λειτουργική.
Συνελόντι ειπείν, γρηγρούμε και οδυνώμεθα, θέτοντες το δάκτυλο επί των
τύπων την ήλων, παραμένουμε με το όπλο παρά πόδα καθότι ούκ εστίν
άλλως γενέσθαι, φρυκτωρούντες περί της ακεραιότητος της αληθείας, Στώμεν
καλώς Στώμεν μετά φόβου, επιλείψει γαρ με διηγούμενον ο χρόνος,
ευρισκόμεθα εις επάλξεις να αποκαλύπτουμε και να στηλιτεύουμε τις
αντιφάσεις και τις δόλιες πρακτικές του συστήματος, το οποίο στοχεύει εις την
αλλοτρίωση του έθνους, και την κατάλυση πάσης διαχρονικά παραδοσιακής
αξίας, δια της αλυσιτελούς προβολής ευηθών επιχειρημάτων δια της
μετελεύσεως παρελκυστικών μεθόδων συνεργεία δαιμονόπληκτων
μηχανισμών.
Ως έπος ειπείν, δεν ορρωδούμε προ ουδενός και δεν καμπτόμεθα ουδαμόθεν
και κατ’ ουδέναν τρόπον, υπό οιουδήποτε επιδόξου, εκμαυλισμένου,
εκφαυλισμένου και εξαχρειωμένου ουτιδανού συστημικού ανδρεικέλου.
Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς
Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω και Σ.τ.Ε
Ανεξάρτητος Βουλευτής
