Δεκαπέντε χρόνια μετά την τραγωδία της Marfin, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απηύθυνε μήνυμα μνήμης και περισυλλογής, υπογραμμίζοντας τη σημασία της ημέρας ως μιας βαθιάς πληγής στη συλλογική συνείδηση της χώρας, αλλά και ως μιας υπενθύμισης της ευθύνης που φέρει η κοινωνία να προστατεύει τη δημοκρατία, την ανθρώπινη ζωή και τον σεβασμό στον νόμο.
Ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι η τραγωδία της 5ης Μαΐου 2010, όταν τρεις εργαζόμενοι, ανάμεσά τους και μια έγκυος γυναίκα, έχασαν τη ζωή τους μέσα σε ένα φλεγόμενο υποκατάστημα της Marfin στη διάρκεια επεισοδίων, δεν ξεχνιέται και δεν επιτρέπεται να ξεχαστεί. Όπως σημείωσε, πρόκειται για ένα γεγονός που τραυμάτισε βαθιά την κοινωνία και ανέδειξε τις οδυνηρές συνέπειες του φανατισμού και της τυφλής βίας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε ότι για χρόνια το γεγονός αυτό δεν αντιμετωπίστηκε με την απαιτούμενη ευαισθησία και την έμφαση που θα άρμοζε στην απώλεια αθώων ανθρώπων, επισημαίνοντας ότι η Πολιτεία οφείλει να στέκεται πάντα με σεβασμό απέναντι στη μνήμη των θυμάτων και να διασφαλίζει ότι τέτοια εγκλήματα δεν θα επαναληφθούν.
Το μήνυμα έκλεισε με την έκκληση να μη χαθεί ποτέ από την εθνική συνείδηση το νόημα αυτής της τραγωδίας. Όχι μόνο ως τιμή στη μνήμη των ανθρώπων που χάθηκαν, αλλά και ως ηθική υποχρέωση όλων να διασφαλίσουν ότι η κοινωνία δεν θα επιτρέψει ξανά στη βία να υποκαταστήσει τον διάλογο και στον φανατισμό να πνίξει τη λογική. Με σαφή λόγο, ο Πρωθυπουργός κάλεσε σε εγρήγορση, σε συλλογική ωριμότητα και σε συνεχή υπεράσπιση της δημοκρατικής ομαλότητας.
Ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε ονομαστικά στα θύματα, την Παρασκευή Ζούλια, την Αγγελική Παπαθανασοπούλου —που βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη— και τον Επαμεινώνδα Τσάκαλη, υπογραμμίζοντας ότι η παρουσία τους παραμένει ζωντανή στη μνήμη της κοινωνίας, ως διαρκές αίτημα για δικαίωση. Δεν ξεχνιούνται, δεν παραμερίζονται. Είναι σύμβολα της ανάγκης για κοινωνική αυτογνωσία και εγρήγορση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε πως τα διδάγματα εκείνης της μαύρης ημέρας πρέπει να μετατραπούν σε ενεργή δύναμη σήμερα, ώστε να εξαλειφθούν ο διχασμός, το μίσος και η ωμή βία από τη δημόσια ζωή. Μίλησε για την ευθύνη όλων —της Πολιτείας, των θεσμών και των πολιτών— να μην επιτρέψουν ποτέ ξανά να οδηγηθεί η χώρα σε μονοπάτια εκτροπής. Η δικαιοσύνη απέναντι στα θύματα δεν είναι μόνο νομική, αλλά και ηθική: να μην επιτραπεί η λήθη και να καλλιεργηθεί μια κουλτούρα δημοκρατίας, ασφάλειας και σεβασμού.
