Στον νομό Έβρου, την ακριτική αυτή περιοχή της Ελλάδας, δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα χωριό με πληθυσμό άνω των 2.000 κατοίκων. Ακόμα και οικισμοί που κάποτε αποτελούσαν έδρες δήμων, όπως το Τυχερό, η Νέα Βύσσα, ο
, τα Δίκαια, οι Μεταξάδες και τα Λάβαρα, έχουν απομείνει με ελάχιστους κατοίκους, καταγράφοντας μία συνεχή και ανησυχητική πληθυσμιακή αποψίλωση. Παρά την προφανή έκταση του δημογραφικού προβλήματος, η κρατική μέριμνα μοιάζει απούσα, γεγονός που αποδεικνύεται από τις σχεδιαζόμενες παρεμβάσεις στην οριοθέτηση των οικισμών, σύμφωνα με όσα αποκάλυψε η εφημερίδα «δημοκρατία».
Η κυβέρνηση, μέσα από νέο Προεδρικό Διάταγμα που προωθεί το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, προτίθεται να αναθεωρήσει την οριοθέτηση όλων των οικισμών με πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, ακολουθώντας τις οδηγίες του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα είναι η ουσιαστική διαγραφή από τον χάρτη πολλών οικισμών που είναι ήδη ερειπωμένοι ή εγκαταλελειμμένοι. Η αλλαγή αυτή δεν περιορίζεται μόνο σε διοικητικό επίπεδο, αλλά συνοδεύεται από σαφείς πολεοδομικές συνέπειες: στους οικισμούς αυτούς θα απαγορεύεται στο εξής οποιαδήποτε νέα δόμηση, εάν το ακίνητο δεν είναι τουλάχιστον δύο στρεμμάτων.
Για τους λιγοστούς εναπομείναντες κατοίκους που επιθυμούν να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στα χωριά τους, η απόφαση αυτή μεταφράζεται σε έναν ιδιότυπο «αποκλεισμό». Δεν μπορούν να χτίσουν στα μικρά τους οικόπεδα, ενώ τα υπάρχοντα ακίνητα απαξιώνονται ραγδαία, χάνοντας και την τελευταία οικονομική τους αξία. Έτσι, οι ελπίδες για τοπική ανάπτυξη, επενδύσεις ή επιστροφή νέων ανθρώπων στην ύπαιθρο ακυρώνονται στην πράξη.
Η απαξίωση αυτή της αγροτικής γης ενδέχεται να λειτουργήσει ως προθάλαμος για μαζικές εξαγορές ιδιοκτησιών από τρίτους, εντός και εκτός συνόρων. Ο κίνδυνος μαζικών αγορών «αντί πινακίου φακής» από Βούλγαρους ή Τούρκους υπήρξε ήδη θέμα συζήτησης στο πλαίσιο των καταγγελιών για «αθόρυβο εποικισμό» στις παραμεθόριες ζώνες. Πλέον, αυτός ο κίνδυνος αποκτά νέα διάσταση, καθώς φαίνεται να δημιουργούνται συνθήκες που ευνοούν τέτοιες πρακτικές.
Οι κάτοικοι και οι τοπικοί φορείς του Έβρου προειδοποιούν ότι η νέα αυτή ρύθμιση θα οδηγήσει και τους τελευταίους ανθρώπους των χωριών στην έξοδο προς τα αστικά κέντρα. Αντί για στήριξη και ενίσχυση των ευαίσθητων αυτών περιοχών, η πολιτεία φαίνεται να αδιαφορεί, επιλέγοντας ρυθμίσεις που επιταχύνουν την εγκατάλειψή τους. Η κραυγή αγωνίας των τοπικών κοινωνιών παραμένει, για την ώρα, αναπάντητη.
